Ögretmenlige basladigim günlerde sinif içerisine girdigimde, içimdeki heyecan öylesine fazlaydi ki sanki ayaklarim yere basmiyordu. Sinifta dersi islerken zamanin nasil geçtigini anlamadan teneffüs zili çaliyordu. Çünkü dersi islemek için yeterli ögretmenlik tecrübesine sahip degildim. Yaptigim uygulamalarin dogru olup olmadigini da bilemiyordum.
Dersi en iyi sekilde yapabilmek için çok çabaliyordum. Ideal olmak için ugrasiyordum. Egitim fakültesinden muzun olmamis olmam benim için çok büyük bir eksikti. Bu eksigimi kapatabilmek için, sürekli tecrübeli ögretmenlere sorarak, yöntemler ögrenmeye çalisiyordum. Bu emektar ögretmenlerimin sabirla benim sorularimi cevaplamalari oldukça yol gösterici oldu. Ama bana yetmedigini düsünüyordum.
Daha fazla kendimi gelistirmek için ne yapabilirim diye düsünmeye basladigim günlerde, vitrinde gözüme bir kitap takildi. Bu kitap Prof. Dr. Atalay Yörükoglu'nun , "Çocuk Ruh Sagligi" kitabiydi. Kitabi aldim okudum. Ne yapmam gerektigine o kitaptan sonra karar verdim. Kendimi ilerletebilmemin en iyi yolu Insan Psikolojisini ve tabii Karsimdaki kitle olan gençlerin psikolojisini bilmekti.
Önce okulumuzun rehber ögretmeninden bu konularda yazilmis olan kitaplar önermesini istedim. Önerdigi birkaç kitabi alip okudum. Ondan sonra aradigim tilsimi bulmustum. Gençlik çagina yönelik, ne kadar çok psikoloji kitabi okursam, o kadar fazla nasil davranacagimi bilerek yaklasimlarda bulunabilecektim.
Bu kitaplar benim ögrencilere nasil yaklasimlarda bulunmam gerektigi konusunda yol gösterici oldu. Ama sadece psikoloji kitaplari okumakla aradaki açigi kapatmama yetmedi. Baska ne yapabilirdim? Bu konudaki çözüm yollarindan birisi de egitim içerikli kitaplari okumamdi. Bulabildigim kadar okumaya çalistim. Bu kitaplardan ögrendiklerim de kendimde hissettigim açiklarin bir kismini karsiliyordu.
Lakin, bunlar da yetmedi. Ögretmen çok yönlü olmali. Baska neler yapabilirim? Sorusunu kendime sorunca; buldugum cevaplar oldukça fazlaydi. Gündemi yakalamaliyim. Güncel konulara duyarsiz olmamaliyim. Bilimsel gelismeleri takip etmeliyim. Bunlar da yetmez. Haklarimi bilmeliyim. Yönetmelikleri azami ölçülerde takip etmeliyim. Düsünmeliyim. Düsündügümü uygun dille söylemeliyim. Degisen egitim sistemlerimizi ögrenmeliyim. Yöntemler gelistirmeliyim, Deneyler gelistirmeliyim... Kisaca sürekli kendimi gelistirmek ihtiyaci içinde oldum. 25 yillik ögretmenlik yasantimda ögrenip uyguladiklarimin yani sira, hala etkili ögretmenlik konusunda çok sey ögrenmem gerektigini düsünüyorum.
Zamana bagli olarak degisen teknoloji, egitim sistemleri, dünyadaki uygulamalar, gençlerin hayata bakis açisindaki degisme, bas döndüren bilimsel gelismeler... Bu degismelerin sonu olmadigina göre, ben de ögrencilerimin karsisinda, zamana ayak uydurabilmek için kendimi sürekli gelistirmeliyim. Bunun sonu hiç gelmeyecek. Sanirim içimdeki bu kendimi gelistirme çabalarim, ögretmenlikten zevk alarak yapmami saglayan etmenlerden biri olarak beni sürekli içine çekiyor. Bu nedenledir ki, tecrübelerimi ögretmenler ve diger egitim camiasiyla paylasmak istedigim için bu kitabi yazmaya karar verdim.
Bu kitabi okurken:
* Egitim-ögretim camiasi içerisinde olan idareci, ögretmen, ögrenci ve velilerin karsilikli beklentileri,
* Okullarda karsilasilan sorunlar ve çözüm önerileri,
* Okullarda çekilen kopya yöntemleri ve bu yöntemlere karsi alinabilecek önlemler,
* Özellikle fizik dersinin etkili islenisi için uygulamalar,
* Ders isleme yöntemleri,
* Etkili ders isleme ortamlari,
* Ögretmenlik uygulamalarimdan bazi örnekler,
* Sinif ortamlarinda karsilastigim olaylardan örnekler,
* Gelistirip Uyguladigim Fizik Dersi deneyleri,
* Fizik Müfredatina iliskin görüslerimi bulacaksiniz.
Ögretmenligin zevkini yasayacaginiz, egitim ortamlari içinde bulunmaniz dileklerimle, saygilarimi sunarim.
Sehriye Isik
Emekli Fizik Ögretmeni
