Od onomatodoksji do estetyki

Aleksy Fiedorowicz Losiew (1893-1983) - filozof i filolog klasyczny - aktywnie zajmowal sie jezykoznawstwem, muzykologia, matematyka, astronomia, tworzyl poezje i proze. Jako mnich hezychasta oddawal sie tez kontemplacji i praktykowal modlitwe Jezusowa. Proba uporzadkowania jego dorobku jest wyzwaniem niemalym, trudno bowiem porownac ze soba prace z zakresu tak roznych dziedzin, jak np. teoria modlitwy i matematyka, lingwistyka i muzyka. Mozna jednak znalezc wspolny mianownik - temat, ktory spina cala tworczosc Rosjanina. Jest nim problem symbolu traktowanego przez Losiewa jako byt sui generis i rozpatrywanego w rozmaitych jego aspektach i z perspektywy roznorakich sfer ludzkiej aktywnosci: religijnej, artystycznej, jezykowej, historyczno-filozoficznej. Kontekstem zainteresowania sie problematyka symbolu przez Losiewa byla debata na temat onomatodoksji (imieslawia), ktora rozgorzala w srodowisku mnichow z gory Atos i zostala podjeta przez rosyjskich intelektualistow. Centralne pytanie tej dyskusji dotyczace realnosci Boskiego imienia bezposrednio wiaze sie z kwestia natury symbolu - jego realistycznego badz konwencjonalnego charakteru.