La Arquitectura

Antonio Tovar (A Pereira de Rairiz da Veiga, Xinzo de Limia, 1921) viv e e traballa en Ourense onde, de vagar, escribe algús dos versos máis densos, máis cheos de celme íntimo da nosa poesía.Os críticos da máis diversa feitura (Vicente Risco , Carballo Calero, Alvaro Cunqueiro, Ba silio Losada ...) téñense pronunciado de xeito inteiramente favorable sobor da súa obra poética; algús, mesmo, xulgan que o seu nome é un do s dous primeiros da poesía galega de hoxe; para outros é un dos mellor es poetas con que conta España nesta hora. A pesares do limpo e afervo ado pronunciamiento da crítica, o poeta Tovar -escritor, ademáis, de g ramática doada- inda non conqueríu o público que voces de menos entida de teñen acadado no país.Este volume contén tres dos seus libros poéti cos, dous en reedición ("Arredores" e "Non") e ún en primeira impresió n ("O vento no teu colo"). Co este libro -subtitulado "Poemas a Tucha" , que é a muller do poeta- a poesía de lingua galega asómase a un eido fai tempo pouco transitado, o do amor, un amor cheo de vida e de quen tura latexante e sin as arañeiras da retórica e do idealismo. A súa en trega ó amor, á muller,, compañeira, é, ás veces, a fuxida do desampar o e do desacougo no que ten vivido o orfo radical que era Antonio Tova r.Nos outros dous libros o Tovar leva a cabo a tarefa de tnatos e tant os poetas líricos; percurar a intimidade, si ben nel a indagación é ta n fonda e tan singular que jai poemas que constituyen un encontro coa mismidade, poemas que constituyen un encontro coa mimidade, unha mismi dade de tal xeito configurada que ela por si é xa unha acusación, un a legato contra o mundo.íEngalolando poeta o autor que, á forza de se bu scar, amósanos, de paso, a fasquía noxenta da sociedade!Na historia da poesía galega -rexeiten o que queiran os antólogos- o nome de Tovar e stá entre os primeiros.Cumpría, pos, para ben de todos, escorrentar ta ngaraños e meigallos.