Zmowa w proceduralnych czynno¿ciach prawnych

Celem tej pracy jest analiza symulacji mi¿dzy stronami konwencji proceduralnych i okre¿lenie jej skutków. Klauzula ogólna negocjacji proceduralnych przewidziana w art. 190 KPC ustanowi¿a mo¿liwo¿¿ nietypowo¿ci w tym instytucie. Mo¿liwe by¿oby zatem, ¿e pewne prawa i postanowienia nieprzewidziane w konkretnym upowänieniu prawnym mog¿yby by¿ przedmiotem konwencji w tym procesie. Aby jednak do tego dosz¿o, nale¿y przestrzegä pewnych ogranicze¿ w celu unikni¿cia nadu¿ywania tego prawa. W tym sensie zamierzeniem jest zbadanie, w jaki sposób symulacja, analizowana znacznie bardziej rygorystycznie w prawie cywilnym, mo¿e by¿ transponowana do prawa procesowego, aby przeanalizowä jego wymogi i unikn¿¿ sytuacji, w której korzystne cele, jakie nios¿ ze sob¿ dla spo¿ecze¿stwa konwencje proceduralne, by¿yby b¿¿dnie reprezentowane przez indywidualne i egoistyczne interesy stron. W tym celu przeanalizowane zostan¿ podstawy negocjacji proceduralnych, instytut symulacji, transpozycja instytutów i wreszcie kary i sankcje wynikaj¿ce z niedozwolonego aktu prawnego, z perspektywy badania teorii inwalidztwa procesowego.